De heenreis

Om 14.00 hebben we bij school verzameld, en was er ruimte voor een zeer emotioneel afscheid (waar geen gebruik van werd gemaakt). Toen volgde een rit in de auto richting de airport van Eindhoven. We waren redelijk op tijd, iedereen kon direct door de douane heen (behalve Sanne, want die had nog water bij zich) en we konden al gauw gewoon gaan wachten op het vliegveld. Op het vliegveld was gelukkig een redelijk grote winkel met van alles en nog wat, dus we hadden wel wat vermaak. Ook hebben we ons ernstig verbaasd over de massagestoelen waarin je een precies 5 minuten durende break kon nemen. Hoe dan ook, toen ons vliegtuig er was ging alles verder redelijk vlot, en al gauw zat iedereen in het vliegtuig. Er waren een paar mensen die nog nooit hadden gevlogen, maar deze vlucht was een mooie eerste keer: we zijn rustig opgestegen, hebben wolken en open lucht gehad, en zelfs een beetje turbulentie (schrijf je dat zo?). De landing verliep ook goed en we hebben eigenlijk, op het ene huilende kind dat meneer Tuininga altijd meeneemt in vliegtuigen na, een hele fijne vlucht gehad.

Eenmaal op het vliegveld van Warschau aangekomen moesten we een uur of 2/3 wachten op de bus die ons naar Bialystock zou brengen. Het eerste wat we deden was, als ervaren reizigers, naar de Mc Donalds gaan. Daar hebben we uiteraard lekker gegeten en eigenlijk duurde het wachten niet zo heel lang. Toen onze bus bijna arriveerde zijn we gaan lopen naar de bushalte, een wandeling die volgens mereer Tuininga zou bestaan uit 15 minuten koffers sjouwen. Gelukkig was er een andere route aangelegd, waardoor we uiteindelijk maximaal 5 minuten gelopen hebben.

Toen begonnen we aan een busreis van 3,5 uur naar Bialystock. Het begin van een reis met nachtbus en mensen die willen slapen en een groep Theresianen die veel te opgewonden zijn om stil te zijn. Hoe dan ook, de busreis was erg gezellig. Toen we rond 1 uur 's nachts eindelijk bij onze bestemming waren, stond de hele groep ons al op te wachten. Terwijl ik mijn tas uit het ruim probeerde te trekken voelde ik opeens iemand op mijn schouder tikken die 'Lian, are you Lian?' zei, en ik had mijn Pool gevonden. Ik vermoed dat het bij de rest ongeveer hetzelfde is gegaan. Nadat iedereen zijn of haar host had gevonden zijn we allemaal snel naar huis gegaan, om daar een korte rondleiding te krijgen en daarna lekker te gaan slapen.